Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 27

เราต่างเงียบขณะที่มูนพาฉันกลับไปที่บ้าน เขาหยิบยาของฉันสองเม็ดจากตู้ในครัวแล้วมองดูฉันกินยาเข้าไป ฉันรู้สึกสับสนวุ่นวายเกินไปและไม่ได้เถียงอะไรเพราะหัวกำลังปวดตุบๆ เขาปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวในห้องของเขาเพื่อไปประชุมสาย

ฉันขดตัวอยู่บนเตียงของเขา สูดดมกลิ่นกายของเขาพลางสงสัยว่าเรื่องบ้าๆ นี่มันผิดพลาด...