Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 236: เมลินา

ออสตินไม่แม้แต่จะยอมเอาฉันด้วยความสมเพชทั้งที่รู้ว่าฉันกำลังจะตาย ฉันนอนอยู่ในความมืด รู้สึกสมเพชตัวเอง ฉันต้องทนให้ได้จริงๆ ต้องกล้ำกลืนมันลงไป กล้ำกลืนความผิดหวังที่เรียกว่าชีวิต กล้ำกลืนความจริงที่ว่าฉันจะตายโดยไม่มีใครสนใจ

ที่ทำให้ทั้งวันมันแย่ลงไปอีกคือ ฉันเปิดไฟฉายแล้วถ่านมันก็หมดภายในสองนาที ...