Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 232: ออสติน

ผมผ่อนแรงลงขณะที่มองเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอ ดวงตาที่มีประกายทองและซ่อนโลกทั้งใบที่ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย ผมรู้แค่เพียงส่วนที่เลวร้าย และผมรู้ว่าเธอไม่กลัว เธออาจเป็นคนเดียวที่ไม่กลัวผม นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ผมเชื่อเรื่องที่เธอเล่าให้ฟัง ความไม่กลัวของเธออาจมาจากการที่เธอเคยอยู่กับความ...