Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 227: ออสติน

เมื่อผมสักผิวเธอ ผมเข้าสู่โลกอีกใบที่โลกปกติกลายเป็นเหมือนฝัน ความสนใจทั้งหมดของผมจดจ่ออยู่ที่ผิวหนังใต้ปลายนิ้ว ผมใช้การสักเป็นที่หลบหนีเสมอ แต่กับเธอมันต่างออกไปในหลายๆ ด้าน - ความนุ่มนวลของผิวเธอ การสั่นสะท้านที่บางครั้งผ่านไปตามหลังและไหล่ของเธอ และน้ำเสียงของเธอ ความมืดดำในอดีตของผมซึมเข้าสู่ผิ...