Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 21

มูนคว้าแขนฉันไว้ตรงข้อศอก สายตาเขามองจ้องลึกเข้ามาในตาฉัน "มันสายไปแล้ว เธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ไปแล้ว เธอเจ็บ แถมยังสมองกระทบกระเทือนสองครั้งในเวลาไม่ถึงอาทิตย์ เธอต้องพักฟื้นและซ่อนตัวอยู่เงียบๆ จนกว่าฉันจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพนนี แดนดริดจ์ตายแล้ว แมดิสัน ศพต่อไปต้องไม่ใช่เธอ"

ฉันหลุบตาลงเ...