Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 17

"แมดิสัน?" มูนถามด้วยเสียงงัวเงีย

ความโล่งใจท่วมท้นเข้ามาในตัวฉัน และฉันพยายามไม่ร้องไห้ แต่มันก็ไม่ช่วยอะไร น้ำตาแห่งความโล่งใจไหลออกมา "ฉันบาดเจ็บ" นั่นคือทั้งหมดที่ฉันสามารถพูดได้ และแม้แต่นั่นก็ยังสั่น

"ชู่ว" มูนกระซิบ เสียงของเขาเป็นเส้นชีวิตของฉัน และฉันร้องไห้หนักขึ้น "เธออยู่ที่ไหน?"

อีกครั้...