Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 163: ลินคอล์น

ผมเกือบจะหลับแล้ว แต่มีบางอย่างที่รบกวนใจผม ผมลุกขึ้นเดินไปที่ห้องนั่งเล่น มองออกไปที่หน้าต่างและจ้องมองที่ว่างเปล่าที่รถของเชลบี้ควรจะจอดอยู่ โอ้พระเจ้า เธอออกไปทำเรื่องไร้สาระของเธออีกแล้ว ผมตื่นเต็มตาและโกรธทันที แถมยังเป็นห่วงมากด้วย

ภายในสิบห้านาที ผมขับรถไปที่ถนนเซ็นทรัล อเวนิว ตอนนั้นเป็นเวล...