Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 145: โซเฟีย

ความเจ็บปวดนั้นยืนยันว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ เสียงของแด็กเกอร์ทำให้ฉันรู้สึกเช่นนั้น เขาบอกว่าฉันอยู่ที่โรงพยาบาล เขาบอกว่าเขารักฉัน ฉันไม่สามารถลืมตาได้และไม่รู้สึกถึงร่างกาย มันทำให้ฉันกลัว ฉันพยายามโฟกัสที่เท้าและขยับมันเล็กน้อย

"ผ่อนคลายนะ เจ้าหญิง" เขาจับมือฉัน "เธอมีผ้าพันแผลบนใบหน้าและปิดตาหนึ่...