Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 14

เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากและเสื้อยืดของฉันเปียกโชก กางเกงสนามสีน้ำตาลของฉันก็ชื้นด้วย ฉันต้องการน้ำ จึงเดินกลับไปหาซาลี่เพื่อเอาขวดน้ำของฉัน มันแข็งเป็นน้ำแข็งเมื่อตอนที่ฉันออกจากอพาร์ตเมนต์เมื่อตอนเช้า แต่ตอนนี้มันอุ่นแล้ว ฉันดื่มน้ำอึกใหญ่

ฉันค้นหามาม่าเคนเป็นชั่วโมง แต่ไม่พบเธอ ชายจรจัดที่ฉันไม่คุ...