Read with BonusRead with Bonus

แล้วฉันตั้งชื่อคุณ

โรมานี

มิกกี้จ้องมองฉันกลับมาอย่างระแวดระวัง หัวไหล่ห่อเข้าหากันและท่อนแขนเกร็งกระตุกถี่ๆ ตามจังหวะขากรรไกรที่ขบเม้ม มันเกือบเหมือนกับว่าเขาติดสตั๊นอยู่ตรงนั้น แข็งทื่อและสับสนระหว่าง ความต้องการ ที่จะเอื้อมมือมาหาฉันกับ ความจำเป็น ที่จะต้องปล่อยฉันไป เขาไม่เชื่อว่าฉันจริงใจ และฉันก็ไม่มีทาง...