ชะตากรรมสู่ราชาหมาป่า

บทเก้าสิบสอง

“ผมมันงี่เง่ากับคุณเอง ที่ทำให้คุณต้องมารับผิดแทนในสิ่งที่คุณไม่ได้ทำ” ลูคัสพูดต่อพลางจับมือเธอ คิ้วของเขาขมวดมุ่นเหมือนกำลังทุกข์ใจเพียงแค่นึกถึงสิ่งที่เคยทำกับเธอ

แคลร์ตั้งใจฟัง เธอไม่อยากพลาดแม้แต่คำเดียวที่ลูคัสพูด เพราะเธอมีความไม่มั่นใจในตัวเองมากมาย เธอต้องการได้ยินเขาพิสูจน์ให้เห็นต่อหน้าว่า...