Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 98

ฉันกอดเข่า ชันคางไว้บนเข่า พยายามขดตัวให้เล็กที่สุดเท่าที่จะทำได้บนเก้าอี้สนามบินอันแสนอึดอัดเพื่อรอเที่ยวบินของตัวเอง แนวเครื่องบินยาวเหยียดนอกหน้าต่างไม่ได้ช่วยให้ใจฉันสงบลงเลยแม้แต่น้อย โอกาสที่เครื่องบินลำใดลำหนึ่งจะตกมันมีมากแค่ไหนกันนะ ฉันพยายามนึกถึงสถิติความปลอดภัยทางการบิน แต่ดูเหมือนจะจำอะ...