Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 15

ดวงตาเธอเบิกกว้างขณะกวาดตามองไปรอบๆ ร้านอาหารที่พลุกพล่านและฟลอร์เต้นรำที่ส่วนใหญ่ยังว่างอยู่

“ฉันเต้นรำไม่เก่งเท่าไหร่ค่ะ” เธอพูด พยายามทำตัวให้ลีบเล็กลงบนเก้าอี้

ผมยิ้มแล้วใช้มือโอบรอบต้นแขนเธอ ดึงเธอเข้ามาหา เอนตัวเข้าไปใกล้ ผมกระซิบชิดใบหูเธอ “แค่ผ่อนคลาย ปล่อยร่างกายให้ผม แล้วผมจะจัดการทุกอย่...