Read with BonusRead with Bonus

มีเวลาที่เลวร้ายที่สุดเสมอ

พอเตียงขยับ ฉันก็สะดุ้งตื่น หัวใจเต้นโครมครามอยู่ในอก ฉันผุดลุกขึ้นนั่งตัวตรง ต่อยหมัดออกไป แต่หมัดของฉันถูกจับไว้แล้วนำไปจรดริมฝีปากของใครบางคน

“แมดดี้แบร์ ปลอดภัยแล้วนะ” โจอี้บอกฉันเบาๆ

ฉันค่อยๆ ผ่อนคลายลงภายใต้น้ำเสียงปลอบประโลมของเขาพอที่จะซุกตัวกลับไปบนอกเขาได้ เขาก็โอบแขนรอบตัวฉันทันที กอดฉันไ...