ลูกสาวตัวน้อยที่โตแล้วของพ่อ

ความอับอายกับด้านแห่งความเสียใจ

เมดิสัน

ฉันเดินวนไปวนมาอยู่หน้าตึกมอร์แกนแอนด์โค ลังเลใจที่จะเข้าไปข้างใน ฉันไม่ได้เจอเขาเลยตั้งแต่หนีออกจากบ้านมาตอนอายุ 16 แม่บอกฉันว่าถ้าอยากได้เงินประทังชีวิต ก็ต้องมาขอเขาเอง แม่เหนื่อยที่จะต้องเจียดเงินที่ตัวเองได้รับมาให้ฉันแล้ว ถ้าให้พูดตามตรง ฉันคิดว่าแม่คงสติแตกไปแล้วและย้ายไปอยู่กับชู้รักที่เป็นคนดูแลสระว่ายน้ำ นั่นยิ่งทำให้ฉันกังวลมากขึ้นที่ต้องมาอยู่ที่นี่ ฉันสบถเบาๆ ก่อนจะบังคับตัวเองให้เดินเข้าไปในตึก ฉันลงชื่อที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ชั้นล่างก่อนจะขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 24 พนักงานต้อนรับยิ้มให้ฉัน

“เมดิสัน มอร์แกน! เป็นไงบ้างจ๊ะ หนู ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ฉันขยับตัวอย่างอึดอัดอยู่หน้าเธอ “ฉัน… เอ่อ… ขอโทษค่ะ… สบายดีค่ะ คุณเทย์เลอร์ แล้วคุณล่ะคะ”

“สบายดีจ้ะ คุณพ่อของหนูรออยู่รึเปล่า”

ฉันกระแอม “เขาเป็นพ่อเลี้ยงฉันค่ะ!”

ฉันหน้าแดงเมื่อเห็นเธอเลิกคิ้ว ฉันอดไม่ได้ที่จะแก้ให้คนอื่นฟัง ฉันเกลียดที่แม่แต่งงานกับเขา เขาดูจริงจังและเป็นนักธุรกิจเกินไป ไม่เหมาะกับนิสัยเหลาะแหละของแม่เลย ฉันรู้ว่าแม่นอกใจเขา แม่ทำแบบนั้นตลอดเวลา แม่คือเหตุผลที่ฉันหนีออกจากบ้าน ฉันจับได้ว่าแม่นอนกับแฟนของฉันบนเตียงนอนของพวกเขาสองคน ฉันสูดหายใจลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์

“เขายุ่งอยู่รึเปล่าคะ”

“ยังจ้ะ เขามีประชุมในอีก 15 นาที เข้าไปได้เลย เดี๋ยวฉันโทรแจ้งเขาให้” เธอบอกพลางเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะ

ฉันเอามือแตะทับมือเธอไว้ ยิ้มให้ “เซอร์ไพรส์ค่ะ”

เธอพยักหน้า “โอเคจ้ะ เข้าไปเลยหนู”

“ขอบคุณค่ะ”

ฉันรีบเดินผ่านโต๊ะเธอไปยังห้องทำงานของเขา ฉันเคาะประตูเบาๆ ก่อนจะถอยกลับมายืนลูบมือกับชุดเดรสของตัวเอง

“เข้ามา!”

ฉันสะดุ้งกับคำสั่งที่เกรี้ยวกราดและฉับพลันของเขา ฉันเปิดประตูเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ขอโทษที่มารบกวน-”

“เข้ามา นั่ง!”

ฉันกลืนน้ำลายอย่างประหม่าขณะเดินตัดห้องทำงานของเขาไปนั่งหน้าโต๊ะ รอให้เขาเงยหน้าจากเอกสารที่กำลังอ่าน เขาทำเมินเหมือนฉันไม่มีตัวตนจนกระทั่งฉันกระแอมออกมา

“เงินเดือนสำหรับตำแหน่งนี้คือ 500,000 ดอลลาร์ต่อปี”

ฉันอ้าปากค้าง “ว-ว่าไงนะคะ”

เขากลอกตา “ตำแหน่งผู้ช่วยที่ว่างอยู่นี่ไง”

“ทำไมเงินเดือนสูงจังคะ” ฉันถามอย่างสงสัย

“เพราะเธอจะต้องย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านฉัน และคอยรับใช้ทุกอย่างตามที่ฉันต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวที่บ้าน”

“ท-ทุกอย่างเลยเหรอคะ”

“ใช่ มันจะเป็นสถานการณ์ที่ต้องยอมให้ใช้ร่างกายได้ตามต้องการ แต่เธอก็ต้องจัดการตารางงานทั้งหมดของฉัน จัดการธุระส่วนตัว และการเงินของฉันด้วย”

ฉันจ้องเขาอย่างตกตะลึง “ด้วยเงิน 500,000 ดอลลาร์ต่อปีเนี่ยนะคะ”

“ใช่” เขาดึงปึกกระดาษออกจากโต๊ะแล้ววางลงตรงหน้าฉัน โดยที่ยังไม่เงยหน้ามองฉันเลยสักนิด “ถ้าเธอเซ็นสัญญานี้ เธอต้องออกจากที่นี่ไปหาหมอเพื่อตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ถ้าผลออกมาว่าเธอมีโรคติดต่ออะไรก็ตาม สัญญานี้ถือเป็นโมฆะ เธอยังต้องเริ่มกินยาคุมกำเนิดด้วยถ้ายังไม่ได้กินอยู่ แล้วก็ ตอนที่ภรรยาฉันอยู่บ้าน เธอห้ามอยู่ในพื้นที่เดียวกับเธอเด็ดขาด เว้นแต่ฉันต้องการให้เธอมาอยู่ด้วยกัน เข้าใจไหม”

“ฉัน-”

เขายื่นปากกาให้ฉันขณะที่เซ็นเอกสารที่เขากำลังทำอยู่ “อ่านดูให้ละเอียด เซ็นชื่อแล้วก็เซ็นกำกับในส่วนที่ต้องเซ็น”

โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขารับสายทันทีพลางชูปากกาใส่ฉัน ฉันรับปากกาจากเขาอย่างลังเลก่อนจะเริ่มอ่านสัญญาพลางคิดว่าจะเซ็นดีไหม เห็นได้ชัดว่าสัญญาฉบับนี้ไม่ได้ทำขึ้นมาเพื่อฉัน แต่ฉันก็อยากจะเอาคืนแม่เรื่องที่นอนกับแฟนฉันเหมือนกัน เมื่อภาพของเนธานกำลังกระแทกกระทั้นแม่ผุดขึ้นมาในหัว ฉันก็เริ่มเซ็นชื่อย่อและเซ็นชื่อในเอกสาร พอเสร็จแล้ว ฉันก็เลื่อนมันกลับไปให้เขา เขาไม่แม้แต่จะมองมันก่อนจะเก็บเข้าลิ้นชัก เขาคุยโทรศัพท์เสร็จก็กลับไปสนใจเอกสารตรงหน้าต่อ

“วันของเราเริ่มเก้าโมงเช้าตรงเป๊ะ เธอต้องมาอยู่ในห้องทำงานฉันพร้อมกาแฟแก้วหนึ่ง น้ำตาลสองช้อน ครีมเทียมครึ่งส่วน เปลือยกาย และพร้อมให้ฉันเอา มื้อเที่ยงตอน 11:45 น. ตรง เธอจะอมให้ฉันตอนที่ฉันกินข้าว เวลาอื่นที่ฉันอยากจะมีเซ็กซ์ เธอต้องพร้อม ถ้าเธอไม่แฉะ ก็ไปหาซื้อเจลหล่อลื่นมาซะ เธอต้องวางอาหารเย็นบนโต๊ะให้ฉันตอนหกโมงเย็นตรง และตอนทุ่มตรง ฉันจะเอาเธอในครัวตอนที่เธอล้างจาน ฉันเข้านอนสี่ทุ่ม ฉันไม่สนว่าเธอจะทำอะไรหรือนอนเมื่อไหร่ ตราบใดที่เธอตื่นเจ็ดโมงครึ่งเพื่อมาทำงาน ห้ามเธอมีผู้ชายคนอื่นในชีวิตระหว่างที่ยังอยู่ในสัญญา เข้าใจชัดเจนไหม?”

“ค-ค่ะ ครับ”

“ดี คุกเข่าลง ฉันอยากให้เธออมให้”

ตาฉันเบิกกว้าง “ต-ตอนนี้เลยเหรอคะ?”

“ใช่” เขาว่า พลางเอื้อมหยิบเอกสารอีกฉบับ

ฉันค่อยๆ คุกเข่าลงอย่างสั่นเทาเพื่อคลานเข้าไปใต้โต๊ะทำงานของเขา มือฉันสั่นขณะเอื้อมขึ้นไปปลดกางเกงเขา เขาเหยียดขาออกข้างลำตัวฉันขณะที่ขยับตัวลงต่ำบนเก้าอี้ ฉันเลียริมฝีปากอย่างประหม่าเมื่อแก่นกายของเขาดีดผึงออกมาจากบ็อกเซอร์ ฉันจ้องมองท่อนเนื้อยาวหนาของเขาขณะที่มันเต้นตุบๆ อยู่ตรงหน้า โอ้ พระเจ้า นี่ฉันกำลังจะทำเรื่องนี้จริงๆ เหรอ? ฉันกำแก่นกายของเขาไว้ในมือ ลูบไล้มันช้าๆ จนกระทั่งสะโพกเขาเริ่มขยับ ทำให้ฉันต้องเร่งจังหวะมือเร็วขึ้น

“ใช้ปากสิ” เขาคำรามเสียงต่ำมาจากด้านบน

ฉันโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อเลียส่วนปลายของเขา เขาสวนสะโพกมาข้างหน้าทันที ดันแก่นกายเข้ามาในปากฉัน เขาครางออกมาขณะที่มือข้างหนึ่งสอดเข้ามาใต้โต๊ะเพื่อขยำผมฉันขณะที่เขากระแทกปากฉัน ฉันนวดคลึงลูกอัณฑะให้เขา และเขาก็ครางอีกครั้งก่อนที่เก้าอี้จะเอนไปด้านหลัง มืออีกข้างของเขาสอดเข้ามาใต้โต๊ะเพื่อจับศีรษะฉันอีกด้านให้หยุดนิ่งขณะที่เขากระแทกเข้ามาในปากลึกขึ้น เมื่อเขากระแทกโดนส่วนลึกสุดของปาก ฉันก็กลืน ทำให้แก่นกายเขาลงไปในลำคอฉันได้ลึกกว่าเดิม

“แม่งเอ๊ย! ทำอีกที!”

ฉันกลืนอีกครั้งก่อนจะครางออกมาทั้งที่แก่นกายเขายังคาปาก เขาฉุดศีรษะฉันลงขณะที่กระแทกเข้ามาลึกในปาก เขาจับหัวฉันกดลงค้างไว้ขณะที่ขยับเพียงเล็กน้อยเพื่อบดเบียดกับส่วนลึกสุดในลำคอฉัน เขาส่งเสียงฮึ่มขณะที่พ่นน้ำของเขาออกมาในคอฉัน

“กลืนให้หมด” เขาสั่ง

ฉันดูดส่วนปลายของเขาแรงๆ เพื่อรีดน้ำของเขาออกมาให้หมดก่อนจะกลืนมันลงไปทั้งหมด ประตูเปิดผางออกด้านหลังฉัน และฉันก็ตัวแข็งทื่อ หน้าฉันแดงก่ำ ส่วนเขาก็ตัวแข็งเกร็ง

“ทิช? ใครวะเนี่ย?”

เขาดันเก้าอี้ถอยหลังเพื่อก้มลงมองฉัน ดวงตาเขาเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก และเขาใช้มือที่ยังขยำผมฉันอยู่ดึงปากฉันออกจากแก่นกายเขา

“โอ้ พระเจ้า!”

ฉันเลียหยดน้ำของเขาที่เปื้อนริมฝีปาก “เอ่อ... สวัสดีค่ะ...”

เขาปล่อยฉันเพื่อเก็บแก่นกายกลับเข้ากางเกง เขาลุกขึ้นยืน ขอโทษขอโพยผู้หญิงที่หน้าประตูไม่หยุดขณะรีบพาเธอออกไปพร้อมกับสัญญาว่าจะโทรหาเธอ ส่วนฉันยังคงอยู่ใต้โต๊ะ อับอายเกินกว่าจะขยับตัว หลังจากประตูปิดลง เขาก็เดินกลับมาที่โต๊ะ

“เมดิสัน เธอต้องออกมาจากใต้โต๊ะนั่น เดี๋ยวนี้!”

ฉันยกมือปิดหน้า “ไม่ค่ะ ฉันคิดว่าจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะตาย”

แขนเขารวบรอบเอวฉัน กระชากฉันออกมาจากใต้โต๊ะ เขาหมุนตัวฉันให้หันหน้าเข้าหาเขาก่อนจะเชยคางฉันขึ้น บังคับให้ฉันสบตาเขา

“เมดิสัน นี่เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่?”

“ฉ-ฉันมาขอยืมเงินคุณ...” ฉันพึมพำ หน้ายังคงแดงก่ำ

เขาดึงฉันเข้าไปชิดตัว กอดฉัน “ฉันขอโทษจริงๆ แมดดี้ ฉันไม่รู้ว่าเป็นเธอ เธอต้องการเท่าไหร่? ฉันจะให้เธอ แค่เธอบอกมาก็พอ”

“ฉันกำลังจะขอแสนดอลลาร์ค่ะ”

เขาปล่อยฉันแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะ เขาเขียนเช็คให้ฉันอย่างรวดเร็ว

“คราวหน้า แค่โทรมาก็ได้”

ฉันจ้องมองเช็คในมือก่อนจะเงยหน้ามองเขา น้ำตาคลอ “ฉันเซ็นสัญญาของคุณไปแล้ว”

เขาสบถขณะยกมือขึ้นเสยผมตัวเอง “แมดดี้ เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้... มันจะเกิดขึ้นอีกไม่ได้เด็ดขาด”

“แต่-”

“ไม่ เมดิสัน ไม่ได้ มันผิด”

ฉันก้มหน้าลงขณะสูดหายใจลึกๆ หลายครั้งก่อนจะฉีกเช็คเป็นชิ้นๆ แล้วโยนใส่หน้าราวกับโปรยกระดาษสี

“ไปตายซะทั้งแกทั้งเงินของแก!” ฉันกระซิบ

ฉันหมุนตัวกลับแล้วเดินกระทืบเท้าออกจากห้องทำงานไป ฉันเกลียดเขา ฉันดีพอสำหรับความสุขห้านาที แต่ไม่ดีพอสำหรับอย่างอื่นเลย งั้นเหรอ ช่างแม่งสิ! ฉันจะยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้ ไอ้ระยำเอ๊ย!