หมาป่าและนางฟ้า

ตื่นตัว

ความมืดมิดเกาะกุมร่างฉัน หนาหนักและน่าอึดอัด ฉันล่องลอย ดำดิ่งอยู่ในห้วงอเวจีอันไร้น้ำหนักที่ซึ่งกาลเวลาไร้ความหมาย มีเสียงเรียกหาดังสะท้อน แต่ฉันเอื้อมไปไม่ถึง และเอาตามตรง ฉันก็ไม่ได้อยากจะเอื้อมไปหาพวกเขา แขนขารู้สึกหนักอึ้งราวกับสลักจากหิน ความปวดตุบๆ ทึมๆ เต้นอยู่หลังดวงตา เป็นสิ่งย้ำเตือนห่างๆ...