Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 172

เธอกุมท้อง 'ม...ไม่... ย...ยังอยู่'

'อย่าแสร้งทำเป็นห่วงหน่อยเลย ลูเซีย' เขาถอนหายใจ 'ไปกันเถอะ เรารีบเดินทางหน่อยก็ดีถ้าจะไปให้ถึงแดนหมอกวันนี้'

ลูเซียอยู่ในภวังค์ พูดไม่ออก เธอมองลงไปที่ท้องตัวเองหลายครั้ง คำพูดเหล่านั้นติดอยู่ในลำคอ เธอมีเรื่องมากมายอยากจะพูดแต่ไม่มีเรี่ยวแรงพอ

การเดินทางเต็มไปด้...