Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 112

“คุณหญิงครับ” เคลลันเอ่ยเรียก หยุดลูเซียไว้ที่โถงทางเดินในเช้าวันต่อมา

“เคลลันคะ เรียกลูเซียเฉยๆ เถอะค่ะ” เธอบอกพร้อมกับยิ้มให้เขา รอยยิ้มที่รู้สึกเหมือนเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเขา เขารู้ว่าเธอไม่ชอบให้ถูกเรียกแบบนั้น แต่มันก็เป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้เขาได้เห็นรอยยิ้มของเธอในตอนเช้า

“วันนี้มีเรียนไหมคร...