Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 122: ให้ฉันช่วยคุณผ่อนคลาย

บทที่ 122: ให้ฉันช่วยให้เธอผ่อนคลายนะ

อมีเลีย

“ฉันขอโทษจริงๆ” ฉันกระซิบ รู้สึกได้ว่าน้ำตากำลังจะไหลออกมาอีกครั้ง

ฉันลุกขึ้นนั่งบนเตียง ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างนั้นเป็นของจริง สีข้างของฉันปวดระบมจากซี่โครงที่ช้ำ การหายใจของฉันหอบเหนื่อยขณะเอนหลังพิงหัวเตียง มองไปที่พวกเขาทั้งสองคน ดวงตาของจ...