บทที่ 2
“เธอโอเคไหมนั่น ลูกแมว” เดเมียนถามเสียงเบา ฉันกำลังครุ่นคิดอะไรเพลินจนไม่รู้ตัวว่าบทสนทนาข้างหลังเงียบไปแล้ว และเขาก็สังเกตเห็นว่าฉันไม่ได้ตอกกลับคำพูดเหน็บแนมตามปกติ “ลูกแมว” เป็นชื่อเล่นที่เขาใช้เรียกฉันตอนเรายังเด็ก เพราะเห็นได้ชัดว่าฉันเป็นคนอารมณ์ร้อนและดื้อรั้นซึ่งไม่เข้ากับขนาดตัวเลย ฉันไม่เริ่มตัวสูงจนกระทั่งอายุสิบสี่ ชื่อเล่นนั้นเลยติดตัวมาตลอด
“อืม ฉันไม่เป็นไร” ฉันถอนหายใจ
“มันจะไม่เป็นไรน่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่จะไม่มีวันลืมเธอ” เขาสื่อสารทางจิตมาหาฉัน ไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน ฉันหันหน้าไปยิ้มเศร้าๆ ให้เขา เขามักจะพูดแบบนี้เสมอ แต่ฉันรู้ว่าเมื่อเขาพบคู่แท้ของเขา เธอคนนั้นจะกลายเป็นทุกสิ่งที่เขาคิดถึง และเธอคงไม่อยากให้เราสนิทกันเหมือนที่เป็นอยู่ ฉันเข้าใจ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่เจ็บปวดเป็นบ้า คุณไม่มีทางรู้ว่าใครคือคู่แท้ของคุณจนกว่าคุณทั้งคู่จะอายุสิบแปด ดังนั้นถึงแม้เดเมียนจะอายุสิบเก้าแล้ว เราก็จะยังไม่รู้จนกว่าจะถึงวันศุกร์หน้า
“เย้ ถึงแล้ว!” ฮอลลี่กรีดร้อง ดึงฉันกับเดเมียนออกจากภวังค์ความคิด ฉันรีบกลับมารู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง
หลังจากเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ไปหกร้าน ในที่สุดฉันก็ออกมาในชุดราตรีผ้าไหมสีแดงเข้มสวยสะดุดตา มันเป็นชุดคอรูปหัวใจพร้อมท่อนบนเป็นคอร์เซ็ตที่โอบรับสะโพกและบั้นท้ายของฉันแล้วทิ้งตัวลงมา มีรอยผ่าสูงที่เผยให้เห็นต้นขาเรียวสวยของฉันได้อย่างสมบูรณ์แบบ
เมื่อได้ยินเสียงสูดหายใจ ฉันเงยหน้าขึ้นและเห็นทุกคนกำลังจ้องมองอ้าปากค้าง ฉันไม่ใช่คนโง่ ฉันรู้ว่าตัวเองดูดีแค่ไหนและจะสร้างความโดดเด่นได้อย่างไร ชุดนี้คือความโดดเด่นทั้งหมด เดเมียนได้สติก่อนและคำรามเสียงต่ำออกมา ทุกคนรีบหุบปากและหันหน้าหนีทันที
“ให้ตายสิ นีน่า ชุดนี้เหมือนสร้างมาเพื่อเธอเลย” ฮอลลี่พูดหลังจากปรากฏตัวออกมาในที่สุด เธอสวมชุดสั้นผ้าซาตินสีน้ำเงินรอยัลบลูยาวระดับต้นขา มันดูเหมือนชุดของเทพธิดา ด้วยลักษณะที่พันรอบตัวเธอซ้ำไปซ้ำมา เน้นส่วนโค้งเว้าและเรียวขาให้ดูสวยยาวไม่รู้จบ เข้ากับรองเท้าส้นสูงหัวเปิดสีเงิน
“ขอบใจนะ” ฉันยิ้มกว้าง “ชุดนั้นก็ดูสวยมากกับเธอเหมือนกัน!”
“เอ่อ มันก็ปิดเยอะกว่าที่ฉันคาดไว้นะ” เทรเวอร์บ่น ยังคงไม่พอใจที่ชุดมันสั้น
“โอเค หนุ่มๆ ได้เวลาไปจ่ายเงินแล้วหาชุดทักซิโด้ให้พวกนายแล้ว!” ฉันพูด
ทันใดนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงของเดเมียนในหัวขณะกำลังถอดชุด “ลูกแมว พี่หวังว่าเธอคงไม่ชอบชุดนั้นมากเกินไปนะ เพราะถึงแม้พี่จะไม่ใช่คู่แท้ของเธอ พี่ก็จะกระชากมันออกจากตัวเธอในคืนวันเสาร์ที่จะถึงนี้”
ฉันยิ้มมุมปาก แก้มแดงก่ำ และกางเกงในก็เปียกชื้นทันที “แล้วใครบอกว่าฉันจะยอมให้คุณทำล่ะ” ฉันหยอกกลับ
“พี่จะย่องมาข้างหลัง กดเธอติดกำแพง แล้วจัดการเธอตรงนี้เลย ผู้หญิงคนนี้” เขาหยอกกลับทันควัน
“กลิ่นความต้องการของฉันกำลังจะฟุ้งไปทั่วร้านแล้วนะ คุณอยากให้เป็นแบบนั้นเหรอ” ฉันกระซิบ พยายามควบคุมตัวเอง ฉันไม่ได้ยินเสียงตอบกลับ แต่ได้ยินเขาหัวเราะเบาๆ
“ไปกันเถอะ หนุ่มๆ ไปดูทักซิโด้กันก่อนดีกว่า” เดเมียนพูดเสียงดัง “เร็วเข้า สาวๆ พวกเราจะไปอยู่อีกฝั่งของร้านนะ!”
“ไอ้บ้า” ฉันส่งกระแสจิตถึงเขาอย่างง่ายดาย
หลังจากเราเปลี่ยนชุดเสร็จ ฮอลลี่กับฉันก็ตามไปเจอพวกผู้ชาย พวกเขาเลือกชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราจึงมุ่งหน้ากลับบ้าน แซค ฮอลลี่ และเทรเวอร์เถียงกันอยู่เบาะหลังว่าใครเต้นเก่งกว่ากัน ส่วนฉันก็พบว่าตัวเองกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง เหม่อลอย ฉันรู้สึกเหมือนชีวิตกำลังจะเปลี่ยนไปในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าและไม่รู้ว่าทำไม แค่มีลางสังหรณ์ร้ายๆ ฉันมักจะมีญาณทิพย์ในการหยั่งรู้เรื่องต่างๆ เสมอ เช่น รู้ว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น หรือรู้ว่าใครกำลังโกหก บางทีฉันอาจแค่เชื่อมโยงกับธรรมชาติหรืออะไรทำนองนั้น แต่ฉันรู้สึกสงบใจมากขึ้นเมื่อได้วิ่งหรืออยู่ในป่า บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ฉันรู้สึกถึงลางร้าย ฉันต้องออกไปเดินเล่นในป่ารอบๆ เขตแดนของฝูงเรา ในที่สุดเราก็ถึงบ้าน ฉันรีบบอกทุกคนว่าเหนื่อยและจะขอตัวไปพักผ่อนเลย
โชคดีที่พ่อแม่ยังไม่กลับมา ฉันจึงซ่อนชุดราตรีแล้วออกไปเดินเล่น ข้างนอกเริ่มมืดแล้ว และฉันชอบช่วงเวลานี้ของวัน พลบค่ำช่างสวยงามด้วยสีแดงและสีส้มที่แต่งแต้มท้องฟ้า มันเป็นช่วงปลายเดือนเมษายนและอากาศเริ่มอุ่นขึ้น แต่ฉันก็ยังอยากจะพกเสื้อแจ็คเก็ตไปด้วย ฉันเกลียดความหนาว และพลบค่ำในเดือนเมษายนก็ยังคงเย็นอยู่เล็กน้อย มีทุ่งหญ้าเล็กๆ ห่างจากบ้านฉันประมาณครึ่งไมล์ซึ่งฉันชอบมาก ฉันชอบไปนอนเล่นที่นั่นและมองดูดาว มีช่องเปิดเล็กๆ บนเรือนยอดไม้ที่ให้แสงแดดหรือแสงจันทร์ส่องลอดลงมาได้ แม้ว่าดาวยังไม่ปรากฏเต็มที่ แต่ฉันก็นอนลงตรงนั้นและปล่อยให้ความคิดล่องลอยไป จนกระทั่งฉันได้ยินเสียงกิ่งไม้หักและกลิ่นมะพร้าวกับน้ำฝนก็ลอยเข้ามาแตะจมูก เดเมียน
“พี่รู้แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอ”
“ฉันไม่รู้เลยนะว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
“โอ้ จริงเหรอ นี่คือที่ที่เธอหนีมาเวลาเครียดเรื่องอะไรบางอย่าง งั้นคุยกับพี่สิ ลูกแมว”
ฉันถอนหายใจ เขารู้จักฉันดีเกินไป “ฉันแค่มีความรู้สึก เหมือนว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นในวันเสาร์หน้า จะมีเด็กๆ จากทั่วทุกสารทิศประมาณห้าร้อยคนมาที่นี่เพื่องานพรอม อะไรๆ กำลังจะเปลี่ยนไป ฉันแค่ไม่รู้ว่ามันจะดีขึ้นหรือเปล่า”
เดเมียนรู้เรื่อง “ลางสังหรณ์” ที่ฉันได้รับ สัญชาตญาณของฉันไม่เคยผิดพลาดและเคยช่วยชีวิตเราไว้ครั้งสองครั้ง เขาลงนอนข้างๆ ฉันและเงียบไปครู่หนึ่ง ตอนนี้ดาวออกมาเต็มฟ้าแล้ว และพวกมันก็สวยงามมาก
“พี่ชอบและชื่นชมเธอมาตลอด เธอจะเป็นลูน่าที่สมบูรณ์แบบ และพี่จะภูมิใจที่ได้เป็นคู่แท้ของเธอ แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นคู่แท้กัน เราก็จะหาจุดสมดุลที่ดีได้ พี่จะอิจฉาคู่แท้คนไหนก็ตามของเธอที่ไม่ใช่พี่ แต่ตราบใดที่เธอมีความสุข…”
“ถ้าเพียงแต่มันจะง่ายขนาดนั้น” ฉันพูดเสียงเบา ฉันรู้ว่าเราเคยคุยเรื่องนี้กันหลายครั้ง และเราก็เคยหยอกล้อเล่นหัวกันด้วย แต่ฉันคงใจสลายถ้าเราไม่ได้เป็นคู่แท้กัน ฉันแอบต้องการเขาเป็นคู่แท้มาตั้งแต่เรายังเด็ก
“เธอรู้สึกเหมือนว่าจะมีเรื่องอื่นเกิดขึ้นด้วยหรือเปล่า”
“ฉันแค่ไม่รู้”
“ลูกแมว…”