ลูน่าตาสีมรกต

บทที่ 101

ไวแอ็ตกับฉันเดินจูงมือกันกลับไปยังบ้านฝูง เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ เพียงแค่เดินไปโดยมีกองกำลังของเราเดินตามหลัง ฉันปล่อยให้ความรู้สึกนานาปการถาโถมเข้ามาขณะที่ปล่อยให้เรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นซึมซับเข้ามาในใจ ความมืดมิดยามค่ำคืนสะท้อนความรู้สึกของเราโดยรวม คืนนี้มีชีวิตที่สูญเสียไป และผู้อยู่เบื...