5
เซนมองหญิงสาวที่ตัวสั่นเทาอยู่ตรงหน้า ลูกน้องของเขาไม่ควรทำร้ายเธอ และไม่ควรอย่างยิ่งที่จะไปทำข้อตกลงกับลุงของเธอ และพวกมันจะต้องชดใช้
เซนไม่เชื่อในการควบคุมลูกน้องแบบเข้มงวดเกินไปหรือคอยประคบประหงม แต่เขามีกฎสี่ข้อที่ทุกคนในองค์กรต้องยึดถือ คำพูดของเขาคือประกาศิต ห้ามทำร้ายผู้หญิงและเด็ก ห้ามยุ่งเกี่ยวกับการค้ามนุษย์ ห้ามขายยาเสพติดให้เด็ก กฎสี่ข้อนี้ถูกบังคับใช้อย่างเข้มงวดไร้ความปรานี
สิ่งที่ลูกน้องของเขาทำกับเอวาคือการละเมิดกฎข้อที่สอง และพยายามจะแหกกฎข้อที่สามอย่างชัดเจน แต่นางฟ้าตรงหน้าเขาคนนี้ไม่รู้เรื่องนั้น
ความต้องการที่จะครอบครองตัวเธอของเซนมีแต่จะเพิ่มพูน ความไร้เดียงสาของเธอเปรียบดั่งแสงสว่างในยามค่ำคืน และเขาคือแมลงเม่า เขาต้องการครอบครองเธอ ทำให้เธอมัวหมอง
เขายิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจและเห็นเธอเกร็งตัวขึ้น เธออาจจะไร้เดียงสา แต่สัญชาตญาณของเธอก็แรงกล้า
“เราต้องเอาเงินของเราคืน และนั่นก็เป็นวิธีหนึ่ง” เขายักไหล่
“เขาเป็นหนี้เท่าไหร่คะ” เธอถาม เซนหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดดู
“เกือบสามล้านดอลลาร์” เขาบอก “ถ้าจะให้เป๊ะก็ สองล้านแปดแสนห้าหมื่นห้าพันสองร้อยสองดอลลาร์กับอีกห้าสิบเซ็นต์”
“สองล้านแปดแสนห้าหมื่นห้าพันสองร้อยสองดอลลาร์เหรอคะ” เอวาถามเสียงสั่น เธอตัวสั่นอย่างเห็นได้ชัด
“กับอีกห้าสิบเซ็นต์” เขาเสริม เธอพยักหน้า และเขาก็มองออกว่าเธอกำลังครุ่นคิดอย่างหนัก
“เราขายบ้านก็ได้ค่ะ มันอาจจะไม่พอจ่ายหนี้ทั้งหมด แต่ก็เป็นเงินดาวน์ได้ แล้วส่วนที่เหลือเราก็ผ่อนจ่ายเป็นรายเดือน” เธอเสนอ
“ผมไม่ยักรู้ว่าคอบเลอร์มีบ้านด้วย” เซนพูด
“เขาไม่มีหรอกค่ะ มันเป็นบ้านของฉัน พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ฉันค่ะ มูลค่าประมาณแปดแสนดอลลาร์” เธอบอกเขา เซนเห็นได้อย่างชัดเจนถึงความเจ็บปวดที่ข้อเสนอนี้ก่อให้เกิดกับเธอ ลึกๆ แล้วเขาชิงชังลุงของเธอที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าชายคนนั้นทำอะไรถึงได้ความภักดีเช่นนี้มา คนดีๆ คงอยากจะปกป้องเธอจากความเจ็บปวด แต่เซนไม่ใช่คนดี เขามองว่ามันเป็นอีกช่องทางกดดันเพื่อให้ได้สิ่งที่เขาต้องการ นั่นคือตัวเธอ
“นางฟ้า นั่นไม่ถึงหนึ่งในสามของหนี้ด้วยซ้ำ ไหนจะดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อีก คุณจะต้องใช้หนี้ไปตลอดชีวิตเลยนะ และพูดตามตรง ผมไม่สนใจจะรอนานขนาดนั้นเพื่อเอาเงินคืน” เขาบอกเธอ เธอก้มหน้าลงแล้วพยักหน้า
“บางทีฉันอาจจะไปกู้เงินธนาคารได้” เอวาพึมพำกับตัวเอง พลางกัดริมฝีปากล่าง เซนจ้องมองฟันของเธอที่ขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มนั้น และเกิดความอยากที่จะใช้ฟันของตัวเองแทนที่ฟันของเธอ
“คุณคิดว่าจะมีธนาคารไหนให้คุณกู้เงินสองล้านโดยไม่มีหลักทรัพย์ค้ำประกันหรือไง” เขาถาม
“ไม่ค่ะ” เธอตอบเสียงเกือบกระซิบ เซนยิ้ม เขามีเธออยู่ในจุดที่เขาต้องการแล้ว ปล่อยให้เธอไร้ทางเลือกอื่นนอกจากข้อเสนอของเขา
“ผมมีข้อเสนอให้คุณ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เธอเงยหน้ามองเขา
“คุณจะให้ฉันขายตัว” มันไม่ใช่คำถาม แต่เซนส่ายหน้า
“เปล่า ผมมีข้อเสนออย่างอื่นให้คุณ” เขาพูดพลางลุกขึ้นไปรินวิสกี้ใส่แก้วเพิ่ม
“คุณยินดีจะช่วยฉันเหรอคะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงมีความหวัง ช่างไร้เดียงสาอะไรอย่างนี้ เซนคิดในใจ
“ใช่” เขาพยักหน้าขณะหันกลับมามองเธอ
“ขอบคุณค่ะ คุณเป็นคนดีจริงๆ ค่ะ คุณเวลค์กี้” เอวาพูดพร้อมส่งยิ้มอ่อนแรงให้เขา
“ไม่เลย นางฟ้า ผมไม่ใช่คนดี” เขาบอกเธอขณะเดินกลับมาหาเธอ แล้วนั่งลงบนโต๊ะ “ผมฆ่าคนครั้งแรกก่อนอายุสิบห้า และหลังจากนั้นก็ไม่เคยหยุด ผมเป็นคนเจ้าเข้าเจ้าของ โหดร้าย และอารมณ์ร้อน” เขาบอกเธอตามตรง เขามองเห็นมือของเธอกำขวดน้ำที่วางอยู่ระหว่างพวกเขาทั้งสองแน่น เซนรู้ว่าตัวเองเป็นใครและเขาไม่ปิดบัง และถ้าแผนของเขาจะสำเร็จ เอวาก็จำเป็นต้องรู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไร
“ต-แต่คุณบอกว่าจะช่วยฉันนี่คะ” เอวาพูด
“ผมมีข้อเสนอที่จะช่วยให้คุณไม่ต้องไปอยู่ในซ่อง แต่ก็อย่าหลอกตัวเองว่าผมทำไปเพราะความใจดีล่ะ ผมทำเพราะคุณมีบางอย่างที่ผมต้องการ”
“ฉันมีอะไรจะให้ได้หรือคะ” เธอถาม
“ร่างกายของคุณ” เขาพูดตรงประเด็น และได้ยินเสียงเธอสูดหายใจเข้าลึก
“คุ-คุณบอกว่าฉันไม่ต้อง...” เธอเริ่มพูด
“ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องขายตัว คุณคอบเลอร์ ผมเป็นคนที่มีงานยุ่ง แต่ก็เป็นผู้ชายที่มีความต้องการและรสนิยมบางอย่าง ด้วยเหตุนี้ ผมจึงเห็นว่ามีประโยชน์ที่จะมีใครสักคนอยู่ใกล้ๆ ที่จะช่วยผมเรื่อง...อารมณ์ใคร่พวกนี้เมื่อมันเกิดขึ้น ใครสักคนที่จะไม่เอาความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้องหรือเรียกร้องความสนใจ” เขาอธิบาย “พูดกันตรงๆ ก็คือ เพ็ตสำหรับสนองความต้องการทางเพศของผม” เธอจ้องมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างอย่างหวาดกลัว
“เพ็ต?” เธอถาม เขาเผยรอยยิ้มอวดดีแล้ววางแก้วลงบนโต๊ะข้างตัว
“มันไม่เลวร้ายอย่างที่คิดหรอก ผมสัญญา ผมอาจจะเจ้าข้าวเจ้าของและดุดัน แต่ผมไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงคนไหนลงจากเตียงผมไปโดยไม่สมอารมณ์หมาย” เขาพูดพลางปล่อยสายตาสำรวจไปทั่วร่างของเธอ ไม่รู้สึกว่าต้องปิดบังจากเธอเลย เธอขยับตัวอย่างอึดอัดในเก้าอี้
“มัน...มันจะเป็นยังไงหรือคะ” เธอถาม เซนลุกขึ้นยืนแล้วโน้มตัวเหนือเธอ วางมือลงบนที่เท้าแขนของเก้าอี้เท้าแขนที่เธอนั่งอยู่ เขาโอบล้อมเธอไว้ขณะโน้มตัวเข้าหา พินิจมองรายละเอียดบนใบหน้าของเธอ เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นกายของเธอ สะอาด เรียบง่าย และปราศจากน้ำหอม เหมือนผ้าปูที่นอนที่เพิ่งซักเสร็จแล้วนำไปตากแดดฤดูร้อน
“คุณคงไม่ใสซื่อจนไม่รู้ว่าผู้ชายสร้างความสุขให้ผู้หญิงได้อย่างไร หรือคุณอยากให้ผมอธิบายให้ฟัง” เขากระซิบข้างหูเธอ เขาได้ยินลมหายใจเธอสะดุด
“ฉะ-ฉันรู้ว่าเซ็กซ์เป็นยังไง ขอบคุณค่ะ ฉันหมายถึงส่วนที่เป็นเพ็ตน่ะค่ะ” เธอพูดตะกุกตะกัก ทำให้เขายิ้ม
“แน่นอน คุณต้องรู้อยู่แล้ว” เขาพูดพลางนั่งลงบนโต๊ะแล้วหยิบเครื่องดื่มขึ้นมา “เราจะทำสัญญากัน ระบุว่า เป็นเวลาสามปี ปีละล้าน คุณจะเป็นเพ็ตของผม สัญญาจะร่างขอบเขตหน้าที่ของคุณและความรับผิดชอบของผม และเมื่อสิ้นสุดสัญญา หนี้ของครอบครัวคุณจะถือว่าชำระหมดสิ้นแล้ว” เขาบอกเธอ เซนไม่ได้คาดหวังว่าเอวาจะยอมรับข้อเสนอของเขา แต่เขาสนุกกับการหยอกล้อเธอ ปฏิกิริยาที่เธอมีต่อการปรากฏตัวของเขาทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น และเขาอยากรู้อย่างยิ่งว่าภายใต้เสื้อผ้าหลวมโพรกพวกนั้นเธอดูเป็นอย่างไร รสชาติของเธอเป็นอย่างไร
“แล้วหนี้ใดๆ ที่ลุงของฉันก่อขึ้นระหว่างสามปีนี้ล่ะคะ” เธอถาม เซนส่งสายตาชื่นชมให้ เธอไม่ใช่คนโง่
“ผมตกลงได้ว่าหนี้สินในอนาคตทั้งหมดจะไม่เกี่ยวข้องกับคุณ มันจะเป็นภาระของลุงกับป้าของคุณแต่เพียงผู้เดียว ถ้าคุณตกลงตามนี้?” เขาเสนอ
“ค่ะ” เธอพยักหน้า นั่นทำให้เขาประหลาดใจ ไม่ใช่แค่เพราะเธอกำลังพิจารณาเรื่องนี้เป็นทางเลือกจริงๆ แต่เธอยังพร้อมที่จะปล่อยให้ลุงของเธอเผชิญผลที่ตามมาเองด้วย ดูเหมือนเธอจะเป็นคนประเภทที่โง่พอที่จะช่วยเหลือโดยไม่สนอะไร เขาเดาว่าทุกคนต่างก็มีขีดจำกัด “แล้วถ้าคุณเบื่อฉันขึ้นมาล่ะคะ”
“เบื่อคุณน่ะเหรอ” เขาถามพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่ง ความคิดนั้นช่างแปลกใหม่สำหรับเขา มันทำให้เขากังวล และมันยังกวนใจเขาด้วยที่เธอยอมรับความเป็นไปได้นี้ง่ายเหลือเกิน
“สามปีมันนานนะคะ คุณเวลคี ฉันรู้กิตติศัพท์ของคุณดี สามสัปดาห์กับผู้หญิงคนเดิมก็ถือว่านานมากแล้วสำหรับคุณ” เธอบอกเขา แก้มแดงระเรื่อเล็กน้อย เซนอดหัวเราะเบาๆ ไม่ได้ เธอพูดไม่ผิด เขาไม่มีแก่ใจจะมีความสัมพันธ์จริงจังหรือมีคู่นอนระยะยาวสำหรับเรื่องนั้น ผู้หญิงดูเหมือนจะต้องการอะไรจากเขามากขึ้นเสมอ
“ตราบใดที่คุณไม่เริ่มรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผม นางฟ้า มันก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่เราเพิ่มข้อกำหนดได้ว่าถ้าผมเลือกจะยุติสัญญาก่อนครบสามปี ส่วนของคุณจะถือว่าบรรลุข้อตกลงแล้ว” เขายิ้ม
“แล้วถ้าฉันอยากจะยุติสัญญาล่ะคะ”
“เราจะลดหนี้ของคุณลงแปดหมื่นสี่พันต่อเดือนที่ทำครบ” เขาบอกเธอ เธอพยักหน้าช้าๆ เซนเริ่มคิดว่าเธอกำลังพิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจัง ความคิดเรื่องการมีผู้หญิงคนนี้อยู่ใต้อาณัติทำให้เขาเกิดอารมณ์รุนแรงและน้ำลายสอ สิ่งต่างๆ ที่เขาจะทำกับเธอเมื่อเขาได้เธอมาอยู่ใต้ร่างเขา