รักควินน์

บทที่ 8

ผมเดินจากแอนโนรามาโดยไม่ลังเล สร้อยคอที่ผมทิ้งไว้ในฝ่ามือเธอไม่ใช่สิ่งที่ปกติผมจะยอมปล่อยไปง่ายๆ แต่เพราะมันเป็นของขวัญที่เธอให้ผม ผมจึงรู้สึกไม่เป็นไรที่จะปล่อยมันไปในตอนนี้ ผมรู้ว่าเธอจะเก็บรักษามันไว้อย่างดี ผมหวังว่าสิ่งที่ผมบอกเธอก่อนจากมาจะเพียงพอที่จะทำให้เธออยากมาพบผมในเร็วๆ นี้ มันรู้สึกเหม...