Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 842 เขาเหมือนเมฆบนท้องฟ้า

แวบหนึ่ง เซเลน่าคิดว่าตัวเองตาฝาดไป

มือของผู้ชายคนนั้นคว้ามือเธอไว้ชั่วครู่ ก่อนจะดึงกลับไปอย่างสุภาพบุรุษ

เซเลน่าอยากจะหันกลับไป แต่ร่างกายเธอกลับไม่ยอมขยับตามใจคิด

เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับรู้สึกเหมือนลำคอถูกบีบรัด

สมองของเธอสับสนวุ่นวายไปหมด

เสียงฝีเท้าจางหายไป แล้วก็กลับมาอีกครั้ง พร้อม...