Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 115

วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า แต่ในที่สุดก็ใกล้จะสามทุ่ม ฉันบอกลาพ่อกับแม่แล้วกระโดดขึ้นรถ ฉันรู้สึกดี๊ด๊าสุดๆ ตอนขับรถแป๊บเดียวไปบ้านคิลเลียน ฉันเคยไปบ้านเขาแค่ครั้งเดียวเอง ตอนนั้นเป็นงานเลี้ยงบาร์บีคิวที่เขาเชิญคนทั้งสถานีมา ฉันอยากแอบหนีไปหาห้องนอนเขาใจจะขาด แต่ก็กลัวเกินกว่าจะทำจริงๆ แต่ฉันก็พยาย...