Read with BonusRead with Bonus

157.“มาหาคนของคุณ”

ลมหายใจฉันสะดุดในลำคอ และฉันทำตามที่เขาขอ ลืมตาค้าง จ้องมองใบหน้าเขาในทุกตารางนิ้ว ดวงตาเราประสานกันเนิ่นนาน และไม่มีใครเอ่ยคำใด... เราเพียงจ้องมองความเวิ้งว้างอันกว้างใหญ่ที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของกันและกัน มันรู้สึกเหมือนฉันกำลังยืนอยู่หน้ากระจกบานนั้นอีกครั้ง และต้องยอมรับเลยว่า ฉันชอบสิ่งที่เห็นตอน...