Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 94

มุมมองของดีแลน

ฉันร้องไห้ ฉันสะอึกสะอื้นฟูมฟายอยู่กับตัวเองขณะนอนขดตัวอยู่บนพื้นหญ้า แสงอาทิตย์สาดส่องลงมายังร่างที่ขดงอของฉัน และสายลมเอื่อยๆ ที่พัดโชยมาก็ลูบไล้ผิวกายฉันไปอย่างแผ่วเบา

ฉันยังคงสวมเสื้อผ้าเปื้อนเลือดกับเสื้อยืดตัวหนึ่งที่ได้มาตอนมาถึง บอกตามตรงฉันไม่รู้เลยว่าเป็นของใคร แต่ที่รู้คื...