Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 167: ฉันควรจะบอกเธอเมื่อฉันมีโอกาส

โซอี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สายตาเหลือบมองสลับระหว่างผมกับถนนซึ่งมีแท็กซี่วิ่งผ่านเป็นครั้งคราว แววตาตื่นตระหนกของเธอเห็นได้ชัดเจน เธอดูเหมือนกำลังสับสนระหว่างความต้องการเร่งด่วนที่จะไปหาดาเลียกับความไม่เต็มใจที่จะรับข้อเสนอของผม หลายสัปดาห์ก่อนเธอเป็นฝ่ายอ้อนวอนให้ผมขับรถไปส่งที่บ้าน แต่วันนี้...เธอกลั...