ฉันคิดว่าฉันนอนกับเพื่อนสนิทของพี่ชาย

บทที่ 1: เซอร์ไพรส์!!!

มุมมองของดาเลีย

ตอนเดินเข้าห้างฯ ฉันเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่เลย ในที่สุดฉันก็จะได้มีอะไรกันกับแฟนสักที เราคบกันมาแปดเดือนแล้ว และฉันก็รู้สึกผิดนิดหน่อยเพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาอยากจะแตะต้องตัวฉัน ฉันก็จะขัดขืนตลอด ไม่ใช่เพราะฉันไม่รู้สึกอยากนะ มันออกแนวที่ว่าฉันรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจในรูปร่างตัวเองนิดหน่อย แล้วก็เพราะฉันไม่แน่ใจว่าอยากให้สก็อตต์เป็นคนแรกของฉันหรือเปล่า...ใช่แล้ว ฉันยังเวอร์จิ้นอยู่ แล้วเพื่อนสาวของฉันก็เอาเรื่องนี้มาล้อฉันมาตลอดชีวิต...โอเค ไม่ใช่ตลอดชีวิตขนาดนั้น

อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันรักสก็อตต์มากๆ จริงๆ แต่ฉันแค่ไม่รู้ว่ามันถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วหรือยัง ฉันเพิ่งกลับมาจากเพนซิลเวเนียเมื่อวานนี้เอง ฉันไปหาพ่อกับแม่เพราะพวกท่านไม่ยอมปล่อยให้ฉันได้หายใจหายคอเลย พวกท่านคอยเซ้าซี้ฉันอย่างจริงจังมาสองสามเดือนแล้ว บอกว่าอยากเจอฉัน อยากใช้เวลากับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้โทษพวกท่านหรอกนะ ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวและเป็นลูกคนเล็ก ส่วนพี่ชายฉัน พี่ไรอัน ก็ไม่ค่อยมีเวลามาเยี่ยมเท่าไหร่เพราะมัวแต่ยุ่งกับชีวิตตัวเองเรื่องนู้นเรื่องนี้

สก็อตต์ไม่รู้ว่าฉันกลับมาแล้ว อันที่จริง ไม่มีใครรู้เลย ฉันอยากจะเซอร์ไพรส์เขา อยากจะเห็นสีหน้าเขาตอนที่เขาเปิดประตูออกมาแล้วเจอฉันยืนอยู่ตรงหน้าพอดี ฉันอยากให้เขาประทับใจกับคืนนี้จริงๆ นั่นคือเหตุผลที่ฉันมาช้อปปิ้งเพื่อหาชุดเดรสน่ารักๆ สักตัวกับชุดชั้นในสุดเซ็กซี่ ฉันเดินหามาตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังหาชุดที่ถูกใจไม่ได้เลย

"คุณผู้หญิง ให้ช่วยอะไรไหมคะ" พนักงานสาวคนหนึ่งเอ่ยถาม

"เอ่อ...สวัสดีค่ะ...ฉันกำลังมองหาชุดเดรสสวยๆ เซ็กซี่ๆ แล้วก็ชุดชั้นในเซ็กซี่ๆ ด้วยค่ะ" ฉันบอกเข้าประเด็นเลย

"ว้าว...ดูเหมือนคืนนี้คุณมีแผนเยอะเลยสินะคะ" เธอยิ้มมุมปาก

"โอ๊ย คุณยังไม่รู้แม้แต่ครึ่งเดียวเลย" ฉันหัวเราะคิกคัก

"โอเคค่ะ ตามมาเลยค่ะ" เธอบอกพลางเดินนำไป ฉันรีบเดินตามทันที เธอพาฉันไปยังโซนหนึ่งของห้างฯ ที่มีชุดเดรสเยอะแยะไปหมด

"มีแบบที่คิดไว้ในใจไหมคะ...หรือแค่อยากซื้อแบบที่ดูดีเหมาะกับคุณ"

"เอาที่เหมาะกับฉันที่สุดแน่นอนค่ะ" ฉันตอบโดยไม่ลังเลเลย ฉันตื่นเต้นมาก แล้วเวลาก็กำลังจะหมดแล้ว นี่มันห้าโมงเย็นแล้ว แต่ฉันยังไม่ได้ของที่ต้องการเลยด้วยซ้ำ

"ชอบตัวนี้ไหมคะ" เธอหยิบชุดเดรสสั้นสีขาวทรงตรงแขนยาวออกมาจากราวเสื้อผ้า ฉันอาจจะเคยคิดจะใส่มันนะ แต่มันเป็นสีขาว! ไม่มีทางที่ฉันจะใส่ชุดนั้นเด็ดขาด

"ไม่เอาอะค่ะ" ฉันบอกพลางส่ายหน้า

"โอ...เคค่ะ งั้นตัวนี้เป็นไงคะ" เธอหยิบชุดเดรสยาวผ้ากำมะหยี่สีแดงผ่าสูงปรี๊ดซึ่งแน่นอนว่าจะต้องโชว์เนื้อหนังเยอะมากออกมา ฉันใส่ชุดนั้นคืนนี้ไม่ได้หรอก แถมชุดนั้นก็ไม่ใช่สไตล์ฉันเลยด้วย

"มันเป็นทางการเกินไปค่ะ" ฉันบอก แล้วทันใดนั้นสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างเป็นประกายอยู่ในกองเสื้อผ้า "ขอดูตัวนั้นหน่อยได้ไหมคะ" ฉันชี้ไป พนักงานจึงหยิบชุดเดรสตัวนั้นออกมาส่งให้ฉัน

มันคือชุดเดรสสั้นปักเลื่อมสีดำที่มีช่องเปิดตรงด้านข้างซึ่งจะเผยให้เห็นช่วงท้องของฉันนิดหน่อย และไหล่ข้างหนึ่งของชุดเป็นแบบเปิดไหล่แต่มีแขนเสื้อ...มันเพอร์เฟกต์มาก ฉันเข้าไปลองในห้องลองเสื้อ แล้วมันก็พอดีเป๊ะเหมือนสั่งตัด

"เอาตัวนี้แหละค่ะ" ฉันเดินออกมาเพื่อให้พนักงานสาวที่อยู่กับฉันได้เห็นฉันในชุดนั้น

"มันเหมาะกับคุณจริงๆ ค่ะ ทำให้คุณดูฮอตสุดๆ ไปเลย" เธอยิ้ม

"นั่นสิเนอะ" ฉันพูดพลางหมุนตัวไปรอบๆ ตื่นเต้นสุดๆ ไปเลย

"คืนนี้หนุ่มของเธอจะต้องละสายตาไปจากเธอไม่ได้เลย หรือผู้ชายคนไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ" ฉันดีใจกับชุดใหม่มากจนลืมเรื่องชุดชั้นในที่อยากซื้อไปสนิทเลย

"ตายล่ะ!" ฉันอุทาน "ฉันลืมเรื่องชุดชั้นใน"

"โอ้ ไม่เป็นปัญหาเลยค่ะ คุณอยู่ที่นี่เปลี่ยนกลับเป็นชุดเดิมก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวฉันไปเลือกแบบที่คุณน่าจะชอบมาให้สักสองสามชุด...แล้วคุณค่อยเลือกจากที่ฉันเอามาก็ได้ค่ะ" เธอบอกก่อนจะเดินออกไป

"โอ้ ขอบคุณมากเลยค่ะ คุณช่วยฉันได้เยอะเลย" ฉันขอบคุณเธอ

"โอ้ ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ มันเป็นหน้าที่ของฉันที่ต้องช่วยลูกค้าอยู่แล้ว" เธอบอกก่อนจะจากไป เธอก็พูดไม่ผิดนะ มันเป็นงานของเธอนี่นา ฉันยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจแล้วกลับเข้าไปในห้องลองเสื้อเพื่อเปลี่ยนกลับเป็นชุดปกติของฉัน สองสามนาทีหลังจากฉันเปลี่ยนเสร็จ เธอก็เดินเข้ามาในห้องลองเสื้อพร้อมกับชุดชั้นในราวๆ สิบแบบที่ห้อยอยู่เต็มมือ

"โอ้โห... นึกว่าคุณบอกว่าสักสองสามชุดซะอีก" ฉันหัวเราะขณะที่เธอยิ้ม

"ฉันคิดว่ามันน่าจะง่ายกว่าถ้าให้คุณเลือกจากตัวเลือกเยอะๆ แทนที่จะเป็นแค่ 'สองสามชุด' น่ะค่ะ" เธอเน้นคำว่า ‘สองสามชุด’ ซึ่งทำให้เราหลุดหัวเราะคิกคักออกมาอีกครั้ง เธอวางชุดชั้นในลงบนโต๊ะในห้องลองเพื่อให้ฉันเห็นได้ชัดขึ้น แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน ก็เลือกไม่ได้สักที สุดท้ายก็ต้องขอความช่วยเหลือ

"ช่วยฉันเลือกหน่อยได้ไหมคะ? มันเลือกยากเหมือนกันนะ...มันดูดีไปหมดเลย" ฉันขอร้อง

"โอ้ ได้เลยค่ะ...อย่างที่บอก มันเป็นหน้าที่ของฉันที่ต้องช่วยคุณ แต่ก่อนอื่น คุณมีสีไหนในใจเป็นพิเศษไหมคะ?" ฉันไม่ได้คิดไว้หรอก แต่พอเธอถาม ฉันก็คิดแวบหนึ่งแล้วบอกว่ามันน่าจะเป็นสีดำเหมือนชุดของฉัน

"สีดำ ไม่สิ สีแดง หรืออาจจะทั้งสองสีเลย ไม่รู้สิ เอาอันไหนก็ได้ค่ะ" ฉันยักไหล่

"โอเคค่ะ โอเค งั้นบางทีอาจจะเป็นตัวนี้" เธอหยิบตัวสีดำลูกไม้ให้ฉันดู "หรือตัวนี้" เธอหยิบตัวสีแดงออกมา...สีแดงมันให้ฟีลเหมือนปาร์ตี้ริมหาดไปหน่อย ฉันเลยลงเอยด้วยการเลือกตัวสีดำ

เรารีบจัดการทุกอย่างให้เสร็จ แล้วฉันก็ไปที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าเพื่อจ่ายเงินค่าของที่ซื้อ ของพวกนั้นก็ไม่ได้แพงขนาดนั้น แต่ก็ไม่ถูกเหมือนกัน ฉันเดินออกจากห้างแล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้าน ฉันอาบน้ำนานมาก พอเสร็จก็เป็นเวลาหกโมงสิบห้าแล้ว ฉันแต่งหน้าตามปกติ ทำผมเป็นมวยแบบยุ่งๆ แล้วปล่อยปอยผมสองสามเส้นลงมาปรกกรอบหน้า ฉันใส่ชุดชั้นใน ชุดเดรส แล้วก็รองเท้าบู๊ตหนังสีดำยาวถึงเข่า

ฉันคว้ากระเป๋าสีน้ำตาลซึ่งจะเข้ากับเสื้อโค้ทสีน้ำตาลของฉันที่วางอยู่ตรงประตู ฉันมองกระจกเป็นครั้งสุดท้าย อดไม่ได้ที่จะหวีดร้องออกมาเบาๆ "สก็อตต์ต้องชอบแน่ๆ เลย" ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะคว้าเสื้อโค้ทแล้วออกจากบ้าน ฉันล็อกประตูตามปกติแล้วใส่กุญแจไว้ในกระเป๋า ฉันไม่ใช่พวกชอบทิ้งกุญแจไว้ใต้พรมเช็ดเท้า ในกระถางดอกไม้ หรืออะไรทำนองนั้น ฉันเรียกแท็กซี่แล้วก็ออกเดินทาง ตอนนั้นเพิ่งจะทุ่มสี่สิบห้าเอง ฉันไปสายเหมือนกัน สายกว่าที่คิดไว้ แต่มันก็ยังโอเคอยู่ ไม่ใช่ว่าเขารู้ว่าฉันจะมาหรืออะไรสักหน่อย คนขับรถจอดส่งฉันแล้วฉันก็จ่ายเงิน พอหันกลับไปเห็นบ้านของสก็อตต์ ฉันก็รู้สึกตื่นเต้นจนเลือดสูบฉีดไปหมดแล้ว "คืนนี้ต้องสนุกมากแน่ๆ" ฉันพูดขณะเดินตรงไปยังชานหน้าบ้านของเขา