Read with BonusRead with Bonus

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 72 - หมาป่าเสี้ยว

กันเนอร์

เสียงของโคลดังขึ้นในหัวขัดจังหวะการหยอกล้อของผมกับเซเลน่า

กันเนอร์ นายต้องลงมาข้างล่างเดี๋ยวนี้

ผมคำรามในใจแล้วผุดลุกขึ้นจากเตียง

“มาเถอะ หมาป่าน้อยของผม หมดเวลาเล่นแล้ว เรามีศึกที่ต้องเตรียมตัว” ผมยิ้มกริ่มให้เธอ เธอพ่นลมหายใจอย่างขัดใจแล้วทิ้งตัวกลับลงไปบนเตียง โถ ยัยหมาป่าน้อยของผ...