Read with BonusRead with Bonus

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 7 - ให้นี่เป็นความตาย

เซเลน่า

ตาฉันเบิกโพลงพรวด ฉันผุดลุกขึ้นนั่ง เผลอหลับไปบนพื้นหญ้านี่เอง ฉันยื่นแขนออกไปสำรวจมือตัวเอง พลิกมันไปมาตรงหน้า กลับเป็นคนอีกแล้ว ฉันมองไปรอบตัวที่เป็นผืนป่า ดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าแล้ว และมันกำลังจะมืด แย่แล้ว ฉันสาย พ่อต้องฆ่าฉันแน่ ฉันลุกขึ้นยืนแล้วก้มมองตัวเอง ชิบหาย! ฉันโป๊อยู่เนี่ย ฉ...