Read with BonusRead with Bonus

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 58 - ลาก่อนพ่อ

เซเลน่า

ฉันเกาะแขนกันเนอร์แน่นขณะที่เราค่อยๆ เดินลงบันไดไปยังห้องขัง ฉันหันหน้าซุกเข้ากับอกของเขา

“อย่าทิ้งฉันไปนะ” ฉันกระซิบ

“ไม่มีวัน” เขาโอบแขนรอบไหล่ฉันแล้วกอดแน่น

เราลงมาถึงสุดบันไดก็พบสปาร์ตันยืนรออยู่หน้าประตูห้องขัง เขามองมาที่ฉัน ร่างกายเกร็งขึ้นทันที เสียงคำรามทุ้มดังมาจากลำคอ

กันเนอร์คำร...