Read with BonusRead with Bonus

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 52 - เป็นผู้นำทาง

กันเนอร์

ผมเดินเข้าประตูห้องนอน ปิดมันตามหลัง ซีนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมใต้หน้าต่าง มีหนังสือประวัติศาสตร์กลุ่มวางอยู่บนตัก เธอมองขึ้นมาที่ผมแล้วยิ้ม

“ว่าไงคนสวย” ผมพูดพลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

“คุณหายไปนานเลยนะ” เธอพูดเบาๆ

“โทษที แค่ไปจัดการธุระนิดหน่อย”

“แล้วคุณจะ... เอ่อ แบบว่า แค่ไปรับตัวเขามาเลยเหรอ...