Read with BonusRead with Bonus

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 42 - จุดเริ่มต้นใหม่

กันเนอร์

เธอคงเหนื่อยมาก ผมรู้ ผมเองก็เหนื่อยเหมือนกัน ผมคิดว่ากว่าเราจะได้นอนกันจริงๆ ก็เกือบรุ่งสางแล้ว แต่ อย่างน้อยวันนี้เราก็ไม่ต้องไปไหน ไม่ต้องทำอะไร เรานอนอยู่บนเตียงด้วยกันได้ทั้งวัน ผมนอนนิ่ง มองซีลีน่าหลับ แสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างสะท้อนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ ผิวของเธอเนียนนุ่ม เปล่งป...