Read with BonusRead with Bonus

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 23 - ความฝันหวาน

กันเนอร์

ผมผุดลุกขึ้นยืนคร่อมร่างเธอ

“ซี ซี ซี ใจเย็นๆ! เธอไม่เป็นไรแล้วนะ” ผมพูด พยายามทำให้เธอหยุด

เธอมองผมอย่างสับสน กะพริบตาปริบๆ สองสามครั้ง

“ผมเอง เธอปลอดภัยแล้ว”

ผมทรุดนั่งลงบนขอบเตียง เอามือวางบนขาเธอ กันไม่ให้เธอถีบตัว เธอมองผมเหมือนกับว่าไม่รู้จักผมอย่างนั้นแหละ โอ องค์เทพี หวังว่าเธอคงไม...