Read with BonusRead with Bonus

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 21 - นางงามหลับ

กันเนอร์

ผมนั่งทรุดอยู่กับพื้น น้ำตาไหลพรากลงอาบแก้ม โคล สมิธ แนท ดีน่า แม่ และพ่อ ทุกคนยืนกระซิบกระซาบกันอยู่ที่โถงทางเดิน

“อะไรของแกนะ” แนทถามอย่างตกตะลึง

ผมไม่ตอบ ในหัวคิดถึงแต่เรื่องซี ผมเสียเธอไปไม่ได้ ไม่ใช่ตอนนี้ ไม่มีวัน ผมเพิ่งจะพบเธอ และผมรู้แก่ใจดีว่าเรามีความรู้สึกต่อกันอย่างไร ผมรู้...