ทายาทแห่งจันทรา

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 17 - โอเมก้า

เซเลน่า

"ไม่นะ ฉันน่าเกลียด" ฉันคร่ำครวญ

ฉันดึงเข่าเข้ามาชิดอกมากขึ้น และความเจ็บปวดแหลมคมก็แล่นผ่านซี่โครง กันเนอร์ค่อยๆ เปิดประตูเข้ามานั่งลงข้างฉัน

"ได้โปรดอย่าร้องไห้เลย" เขากระซิบ พลางวางมือลงบนขาฉัน

"อย่ามองฉันนะ" ฉันร้องไห้พลางปัดมือเขาออก

"เดี๋ยวเธอก็หาย ซี มันแค่ใช้เวลานานกว่าหน่อยสำหรับหม...