ทายาทแห่งจันทรา

ลูกหลานของดวงจันทร์ - บทที่ 14 - การช่วยเหลือ

กันเนอร์

พอถึงเวลามื้อเย็น ผมก็โล่งใจ ผมไม่ได้หยุดคิดเรื่องซีเลยตลอดบ่าย ผมเป็นห่วงเธอ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอมีฝูงหรือเปล่า เท่าที่ผมรู้ เราเป็นฝูงเดียวในแถบนี้ ฝูงที่ใกล้ที่สุดไม่ได้อยู่บนเกาะนี้ด้วยซ้ำ มันอยู่ห่างออกไปเกือบสามชั่วโมง ผมสลัดมันทิ้งไปไม่ได้และเอาแต่บอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า ผมน่าจะ...