การค้นหาออนไลน์
โซราห์รู้สึกขอบคุณเพื่อนของเธอเหลือเกิน ซิโดเนียดึงแท็บเล็ตมาวางบนตัก ซุกตัวเข้ามาข้างโซราห์ใต้ผ้าห่มบนเตียงของโซราห์เพื่อปลอบใจ เมื่อสองชั่วโมงก่อนตอนที่โซราห์กลับมาถึงบ้านแล้วปล่อยโฮออกมา เพื่อนรักของเธอก็ประคองพามาที่เตียงแล้วกอดปลอบขณะที่เธอร้องไห้ จากนั้นเมื่อโซราห์เล่ารายละเอียดคำพูดของลุงให้ฟัง แม้ว่าเขาจะสั่งห้ามไม่ให้บอกใครก็ตาม ซิโดเนียก็ทั้งโกรธจัด ตกตะลึง และหวาดกลัวแทนเพื่อนอย่างที่ควรจะเป็น
หากจะมีใครรู้ว่าโซราห์ถูกเลี้ยงดูมาแบบประคบประหงมเพียงใด คนนั้นก็คือเพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง พ่อแม่ของซิโดเนียก็เคร่งศาสนาพอๆ กับแม่และลุงของโซราห์ แม่ของซิโดเนียพบกับพ่อของเธอตอนที่ไปเข้าเงียบปฏิบัติธรรมเพื่อตัดสินใจว่าตนเองถูกลิขิตมาให้เป็นแม่ชีหรือควรอุทิศชีวิตให้พระเจ้าในทางอื่น พวกเขาดูแลร้านหนังสือของโบสถ์ ป้าของซิโดเนียคือซิสเตอร์ผู้บริหารโรงเรียนที่เด็กสาวทั้งสองเรียนอยู่ คุณตาของซิโดเนียเป็นสังฆานุกรในโบสถ์ ส่วนภรรยาของท่านก็เป็นเลขานุการของโบสถ์
“เราจะหาข้อมูลเขาในเน็ตกัน”
“ฉันไม่อยากทำเลย” โซราห์ตัวสั่นด้วยความประหม่า “พวกท่านเอาชีวิตฉันไปต่อรอง แล้วเก็บเป็นความลับมาได้ยังไงตั้งนานขนาดนี้”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่โซราห์ เราอธิษฐานเรื่องนี้ไปแล้วนะ” ทันใดนั้นซิโดเนียก็เบิกตากว้าง “แกคิดว่านี่เป็นเพราะเรื่องคืนวันพฤหัสรึเปล่า”
“เรื่องอะไร”
“ที่เราอยู่โบสถ์กันจนดึกเพื่อสวดภาวนาขอให้เจอรักแท้ไง”
“เธอคิดว่าพระเจ้าจะตอบคำอธิษฐานขอให้เจอรักแท้ของฉัน ด้วยการส่งมาเฟียมาให้เป็นสามีงั้นเหรอ”
“บางทีเขาอาจจะเป็นมาเฟียใจดีก็ได้นะ” ซิโดเนียถาม ทั้งที่รู้ว่าคำถามนั้นมันน่าขันแค่ไหน
“ค่อนข้างแน่ใจว่าไม่มีคนแบบนั้นหรอก” โซราห์เฝ้ามองอย่างใจจดใจจ่อขณะที่เพื่อนของเธอเปิดเบราว์เซอร์อินเทอร์เน็ตแล้วพิมพ์ชื่อของผู้ชายที่เธอควรจะต้องแต่งงานด้วยในสัปดาห์หน้า
เธอตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นภาพแรกที่ปรากฏขึ้นแล้วกระซิบ “โอ้พระเจ้า”
“มีอะไรเหรอ”
“เขาคือคนที่เข้ามาในห้องซ้อมร้องเพลงประสานเสียงวันนี้”
“คนนี้เหรอ ตอนไหน”
“หลังจากพวกเธอออกไปหมดแล้ว เขาแวะเข้ามา ฉันต้องแต่งงานกับเขางั้นเหรอ” เธอตัวสั่นแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมแน่นขึ้น
“เขาแก่” ซิโดเนียกระซิบ “เขา...” เธอเลื่อนดูหน้าเว็บที่เน้นสถิติส่วนตัวของเขาราวกับว่าเป็นนักกีฬา “อายุสามสิบห้าแน่ะ โซราห์ เธอกำลังจะหมั้นกับผู้ชายที่แก่กว่าเธอตั้งสิบสามปี” ซิโดเนียคลิกที่ไอคอนรูปภาพบนเบราว์เซอร์ เด็กสาวทั้งสองเอียงคอไปทางเดียวกันขณะพิจารณาจำนวนรูปภาพที่มีอยู่
“ฉันว่าผู้หญิงพวกนี้ไม่มีใครซ้ำหน้ากันเลยนะ” โซราห์กระซิบ “พวกท่านช่วยรักษาหน้าครอบครัวฉันด้วยการจับฉันแต่งงานกับเสือผู้หญิงเนี่ยนะ” เธอใช้นิ้วแตะหน้าจอเพื่อเปิดลิงก์ใต้ภาพหนึ่ง ทั้งคู่เบิกตากว้างกับภาพที่อยู่ใต้ภาพต้นฉบับและคำบรรยายประกอบเรื่อง มันเป็นภาพชายคนนั้นยืนอยู่โดยมีผู้หญิงอยู่ด้านหลัง และแม้ว่าบางส่วนของภาพถ่ายจะเบลอ แต่สิ่งที่เห็นได้ชัดคือพวกเขาทั้งคู่เปลือยกายอยู่ และอิคาโรกำลังชี้อาวุธ
“แกคิดว่าเขาซ่อนปืนไว้ตรงไหน” ซิโดเนียถามพลางเม้มปากแน่นขณะจ้องมองภาพนั้น
“หว่างอกเธอมั้ง” โซราห์เสนอพร้อมกับทำมือเป็นรูปปืนด้วยนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง จ่อเข้าไปหว่างอกของซิโดเนียแล้วดึงออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับงอนิ้วโป้งกลับเหมือนเหนี่ยวไกปืน
ซิโดเนียหัวเราะลั่นกับการกระทำของโซราห์ “ไม่นะ! ตรงหว่างก้นเลยเหรอ?”
“ไม่มีทางซะหรอก” เธอหัวเราะคิกคักตอบ “ฉันเห็นเขาเดินออกมาจากห้องซ้อมร้องเพลง ก้นเขากลมแน่นเปรี๊ยะเลย”
“นี่เธอมองก้นเขาด้วยเหรอ?”
“จะไม่ให้มองได้ไงล่ะ? เขาดมฉันนะซิโดเนีย”
“ทำให้ดูหน่อยสิ?” ซิโดเนียหัวเราะ “ทำให้ดูหน่อยว่าเขาทำยังไง”
โซราห์หันหน้าซิโดเนียไปอีกทาง แล้วใช้จมูกไล้ไปตามลำคอของเพื่อนรักจนถึงหู จากนั้นก็คำรามใส่หูเธอ
ซิโดเนียใช้มือพัดตัวเอง “ทำไมเธอไม่ฉี่ราดไปเลยล่ะ?”
“เกือบไปแล้วเหมือนกัน”
“เขาบอกเธอจริงๆ เหรอว่าอย่าให้ใครแตะต้องน่ะ?”
“ใช่ สีหน้าเขาน่ากลัวเป็นบ้าเลย เหมือนรูปนี้เลย” เธอชี้กลับไปที่รูปถ่ายซึ่งเขาทำหน้าถมึงทึงใส่ใครก็ตามที่ถ่ายรูปนั้น
ซิโดเนียเลื่อนดูรูปอื่นๆ แล้วคลิกไปที่รูปหนึ่งซึ่งอิคาโรอยู่กับผู้หญิงสามคนกำลังเอนกายอยู่ในอ่างน้ำร้อนบนเรือยอชต์ส่วนตัว “จริงๆ นะโซราห์ เธอควรขอให้เขาไปตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ก่อนนะ จำผู้หญิงที่มหาลัยฯ คนนั้นได้ไหมที่หมอบอกว่ามีลูกไม่ได้เพราะติดโรคน่ะ?”
“จำได้สิ ฉันสงสารเธอมากเลย เธอกับสามีพยายามกันหนักมากจนกระทั่งเธอรู้ว่าเขานอกใจแล้วเอาโรคมาติดเธอ เธอไม่รู้เลยจนกระทั่งสายเกินไป ฉันภาวนาหนักมากให้เธอหาย”
“ฉันก็เหมือนกัน” ซิโดเนียกอดเข่าตัวเอง
เด็กสาวทั้งสองคนเริ่มอ่านบทความเกี่ยวกับอิคาโร ลุคเคซี ทีละบทความ และแต่ละบทความก็น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าบทความก่อนหน้า มีชื่อผู้หญิงหลายคนพัวพันกับชื่อของเขา บางคนถึงกับตบตีกันกลางถนนแย่งเขา อาชญากรที่เกี่ยวข้องกับการค้ายาเสพติดและอาวุธ และอะไรสักอย่างที่เรียกว่าการกรรโชกทรัพย์ซึ่งพวกเธอต้องไปค้นหาความหมายเพื่อทำความเข้าใจ ล้วนเป็นคนใกล้ชิดที่รู้จักกันดีของชายผู้นี้ เขาตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมหลายคดีและสั่งเก็บคน หลายสิ่งที่เขาถูกกล่าวหาว่าทำนั้น ว่ากันว่าทำในนามพ่อของเขา บทความหนึ่งถึงกับกล่าวว่าเขาอันตรายยิ่งกว่าประมุขของตระกูลลุคเคซีเสียอีก
พวกเธอกำลังอ่านเรื่องราวที่ตอนนี้ถูกขนานนามว่า ‘มือสังหารอู้ฟู่’ ซึ่งพูดถึงมูลค่าทรัพย์สินสุทธิหลายพันล้านดอลลาร์ของเขา และบ้านและรถยนต์จำนวนมากของเขาเป็นผลประโยชน์จากกิจกรรมที่ผิดกฎหมายหรือไม่
“เหมือนกับว่าผู้ชายคนนี้เมามันกับการท้าทายทุกสิ่งที่มันดีงามและเหมาะสมในโลกนี้เลยนะ ฉันพนันได้เลยว่าถ้ามีกฎหมายบอกว่าห้ามต่อยหน้าหมา เขาคงทำให้มันเป็นกีฬาไปเลยล่ะ” ซิโดเนียกระซิบ พลางส่ายหัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เขาไม่แคร์อะไรจริงๆ”
“ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้หรอก ความหยิ่งยโสและความโอหังของเขามันเหลือเชื่อจริงๆ”
ซิโดเนียหยุดพูดเมื่อโซราห์เองก็ชะงักเมื่ออ่านถึงจุดหนึ่งในเรื่อง “นี่มันบอกว่าบ้านเขาอยู่นิวยอร์กแล้วเขาก็ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่นั่นเหรอ?”
“ใช่”
“เธอจะต้องย้ายไปนิวยอร์กหรือเปล่า?”
โซราห์รู้สึกเหมือนคอหอยตีบตัน เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไม่ได้ เธอส่ายหัวอย่างแรงปฏิเสธที่จะเชื่อว่ามันเป็นความจริง “ฉันไม่รู้ ฉันไม่อยากย้ายเลยซิโดเนีย ฉันมีงานทำ ฉันมีชีวิตของฉัน ฉันมีเพื่อน ฉันไม่อยากย้ายไปไกลเลย”
ขณะที่ความกลัวอีกอย่างผุดขึ้นมา โซราห์ก็สงสัยว่าวันของเธอจะเลวร้ายไปกว่านี้ได้อีกไหม