Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 72

เมื่อผมเข้าไปในห้องอาหารโดยไม่มีเวร่า ทุกคนหยุดกินและจ้องมาที่ผม พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะยืนขึ้นเหมือนที่ทำกับอลิสแตร์ทุกครั้งที่เขาเข้ามาในห้อง หรือควรจะเพิกเฉยผมเหมือนนักรบคนอื่นๆ ซึ่งผมก็เคยเป็นเมื่อไม่ถึง 48 ชั่วโมงที่แล้ว ความเงียบเริ่มทำให้ผมหงุดหงิดขณะที่ผมเดินไปตักอาหารให้ตัวเอง พวกผู้หญิงคนหมา...