Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 60

-วีร่า-

ฉันหลับตาแน่น ไม่ต้องการเป็นพยานให้กับความโหดร้ายเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ฉันก็ออกมาจากคุกใต้ดินอันน่าสะพรึงกลัวนั่นแล้ว ท่านย่ากับท่านป้ากำลังก้มมองฉันด้วยความเป็นห่วง ท่านคนหนึ่งวางมือลงบนศีรษะ ปลอบโยนฉัน

*ย่าเสียใจนะ หลานรัก แต่เราต้องให้เจ้าเห็นว่าเผ่าพันธุ์ของเรามาถ...