Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 22

-วีร่า-

ฉันทรุดลงกับพื้นตอนที่ศัลยแพทย์หันมามอง ขาฉันหมดแรง หัวใจเต้นรัวเหมือนจะทะลุออกมาจากอก

นี่มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง พ่อคนเดียวที่ฉันเคยรู้จักจะจากไปไม่ได้ ฉันคลานเข้าไปใกล้เตียงมากขึ้น น้ำตาเริ่มคลอหน่วย พอเข้าไปใกล้เตียง ฉันก็สังเกตเห็นอะไรแปลกๆ

“นี่… นี่ไม่ใช่… หมอโอเวนส์เหรอคะ” ฉันเงยหน้าม...