Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 11

บทที่ 11

“ในงานเลี้ยงอาหารค่ำ คนเราควรกินอย่างชาญฉลาดแต่ไม่มากเกินไป และพูดคุยอย่างดีแต่ไม่ฉลาดเกินไปนัก”

- ดับเบิลยู. ซอเมอร์เซ็ต มอห์ม

ขณะที่เรายืนอยู่หน้าประตูซึ่งนำไปสู่ห้องอาหาร สิ่งเดียวที่ฉันคิดได้คือฝ่ามือของฉันมันชื้นเหงื่อแค่ไหน ถ้าอัลฟ่าคิงต้องการจับมือฉันล่ะ? ฉันควรจะยื่นมือที่ชื้นเ...