Read with BonusRead with Bonus

บทเก้าสิบสอง

ตอนที่พ่อกับข้าเลี้ยวกลับเข้ามาในล็อบบี้ เราก็ต้องหยุดกึกเมื่อเจอเสียงกรีดร้องเหมือนนางปีศาจดังมาจากประตูหน้า ทันย่ายืนอยู่ตรงนั้น ตัวเปียกโชก ตะโกนเรียกหาอัลฟ่า "โดโมนิค!" หล่อนร้องเสียงหลง โซซัดโซเซเข้ามาหาข้าพร้อมอ้าแขน

"เชี่ยอะไรวะเนี่ย?" ข้าถอยหลัง ปล่อยให้หล่อนล้มทรุดลงไปกองกับพื้นตอนที่พยายาม...