Read with BonusRead with Bonus

บทเจ็ดสิบห้า

เดรเวน

ตอนเช้า ฉันอาบน้ำแต่งตัวพร้อมออกเดินทางก่อนที่ตะวันจะพ้นยอดเขาแล้วสาดแสงสีน้ำผึ้งเหลวไหลอาบทั่วผืนดิน ฉันยืนอยู่หน้าห้องพักในโมเต็ลของเรา สวมกางเกงยีนส์ขาดๆ กับเสื้อกล้ามสีขาวรัดรูปตอนที่เกเบรียลขับรถเก๋งสีเทาเข้มของเขามาจอด เขายิ้มให้ขณะเดินเข้ามา และฉันก็นึกขึ้นมาอีกครั้งว่าเขาหล่อเหลา...