Read with BonusRead with Bonus

บทหกสิบแปด

ครั้งนี้ ฉันซ่อนความเจ็บปวดในน้ำเสียงไว้ไม่ได้ “นายว่าอะไรนะ” ขณะจ้องมองเขา ฉันรู้สึกถึงความแตกแยก เหมือนความเจ็บปวดไร้ตัวตนในช่องว่างระหว่างเรา น้ำตาเอ่อคลอหนักขึ้นเรื่อยๆ จนฉันต้องข่มกลั้นก้อนสะอื้นในลำคอไว้ไม่ให้ร้องไห้ออกมา ฉันได้กลิ่นเขา กลิ่นสนและซิตรัส มันลอยโชยมาเหมือนความทรงจำถึงสิ่งที่ฉันเ...