Read with BonusRead with Bonus

บทหกสิบเจ็ด

โดมินิก

ผมล่องเรือมาตามแม่น้ำจากปากทางที่ไหลลงสู่มหาสมุทรแล้วเมื่อรุ่งอรุณเริ่มจับขอบฟ้า ท้องฟ้าสีส้มอมชมพูราวกับส้มแทนเจอรีนขับไล่ความมืดมิดอันยาวนานของค่ำคืน เราออกล่ากันหลายชั่วโมง ได้กลิ่นคนหมาป่าที่นั่นที กลิ่นมนุษย์ที่นี่ที แต่ไม่มีกลิ่นไหนที่เชื่อมโยงกันอย่างชัดเจน กลิ่นอายของฆาตกรยังคงค...