Read with BonusRead with Bonus

บทห้าสิบสาม

เดรเวน

"อะไรนะ" ควินน์ตวาด "แน่ใจเหรอ"

ฉันส่ายหน้า "มันแค่รู้สึกเหมือน... เหมือนมีคนกำลังมองฉันอยู่ เหมือนกับคืนนั้นที่คอนโด ตอนพวกคุณประชุมกัน"

ควินน์ถอนหายใจ ยืดตัวตรงพร้อมหัวเราะเบาๆ "เข้าใจล่ะ" เขาหันกลับไปทางครัว "หมอกบนเกาะนี้มันลงจัดได้ขนาดที่บางคนอาจจะตกใจกลัวง่ายๆ"

"คุณคงพูดถูก" ฉันยอม...