Read with BonusRead with Bonus

บทที่สี่ร้อยหกสิบหก

โคด้า

“คุณคิดว่าผมควรพาเธอกลับบ้านสินะ” ผมพูดเสียงเรียบ พร้อมรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมที่บิดเบี้ยวขึ้นบนใบหน้า “แน่ใจจริงๆ เหรอครับ?” ผมถามหมอโดยยังคงจับจ้องไปยังมหาสมุทรนอกหน้าต่างและความมืดมิดของคลื่นที่สู้รบกัน เมื่อครู่ผมเห็นเบลดว่ายออกไปในความบ้าคลั่งอันน่าสยดสยองนั่นในร่างมนุษย์ และจนบัดนี้เขาก...