Read with BonusRead with Bonus

บทที่สี่ร้อยหกสิบสี่

ให้วิ่งเนี่ยนะ? เขาเอาจริงเหรอ?

ฉันเอียงคอ ดวงตาหรี่ลงมองเขาขณะที่รอยยิ้มเหยียดหยันค่อยๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากข้างหนึ่งของเขา ฉันถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เฝ้าระวังอย่างละเอียดลออถึงสัญญาณใดๆ ที่บ่งบอกว่าเขาตั้งใจจะไล่ตามฉันจริงๆ ให้ตายสิ แต่เขาก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย แค่ยืนอยู่ตรงนั้นในเรือนร่างสมบูรณ์แบบอย่า...